कधीतरी भिंत ओलांडुन उडी मारली होती मी...
मित्रांच्या नादाने .... शाळेतुन पळालो होतो मी...
चपला टाकल्या होत्या पलीकडे अगोदर...
त्याच अंदाजावर स्वतःला पण भिरकावलं होत मी....
कधीतरी भिंत ओलांडुन उडी मारली होती मी..
निघताना काळीज गळ्याजवळ...
आणि काहितरी लागत होत कपाळाजवळ....
तरी खर सांगु...
बाहेर पडल्यापडल्या आभाळ आल होत चपलेजवळ...
दाउदपण आपल्याला बारका वाटला होता...
मुंबई चा किंग पण आपण खिश्यात ठेवला होता...
शर्टाच वरच बटण तेव्हा पासुन लावायच सोडल मी....
कधीतरी भिंत ओलांडुन उडी मारली होती मी..
हि गोष्ट नाहि जर कळली तुला....
तर तु खरच लहान आहेस बाळा...
कधी तरी तु पण उडी मारुन बघ...
बघ काय मजा येइल तुला....
शाळेच्या भिंती गेल्या कधीच्या काळात...
मग किती बांधल्या भिंती तु स्वतःच्या मनात...
हसताना पण असते एक भिंत....
पुन्हा रडु देत नाहि तुला एक भिंत...
दोघांमध्ये पण तु बांधली भिंत ....
एक तुझी भिंत ... आणि एक तिची भिंत...
दे कधी तु भिरकाउन अभिमानाच्या चपला ह्या भिंती वरून...
मग सोपी होईल उडी तुझी ह्या भिंतीवरुन...
घाबरु नको स्वतःला...
कारण भिंतीपलीकडेच तु भेटणार आहेस स्वताःला
भिंती मधे वेड्या अंधार आहे...
सुरक्षित असला तरी ..वेड्या तो पिंजरा आहे....
उजेड आहे ... आणि गारवा पण आहे...
ये लवकर मी अजुन भिंती-पलीकडेच उभा आहे....
No comments:
Post a Comment