कुठेतरी एक चाफा फुलला होता...
गंध भरून त्याचा.. वारा पण हसला होता...
हिरव्या पानातुन हलकेच दडुन..
लपंडाव तो खेळत होता...
पाउस पिउन तो चाफा ...नशेत झुलला होता...
एक दिवसाच्या आयुष्यात... तो एक युग जगला होता...
पण पाहवल नाहि कोणाला... मग सुख त्याच ..
तोडुन नाळं झाडाशी त्याची...घरी घेउन गेला कोणी..
चाफा वाहिला देवाला ... पोरका करुन कोणी...
पाय धरुन देवाचे ... तो रडला होता खुप...
का केला घात माझा?... काय केला मी अपराध?.
विचारुन-विचारुन भांडलाहि होता खुप..
गंध हरवला त्याने... रंग पण मग काळवंडला...
देव पण नेहमी प्रमाणे मुक नजरेने फक्त...
त्याची मरण यातना ...मोजतच राहिला...
कोण आहे लाचार किती...
देवालाहि आली ...आज प्रचिती त्याची...
